Roep van mijn wortels: verlangen naar thuis

Er is een zeker #verlangen in ons allemaal dat zo oud is als de tijd zelf, een verlangen naar #vertrouwdheid, naar #thuis. Voor sommigen is 'thuis' een plek die we kunnen aanwijzen op een kaart, voor anderen is het een gevoel dat we in ons hart dragen. Voor mij is het beide.

Ik ben #geadopteerd en heb lang geworsteld met het begrip 'thuis'. Voor mij was thuis niet alleen een fysieke plek, maar ook een gevoel dat ik probeerde te begrijpen. Het was een geur die bleef hangen, net buiten mijn bereik, een herinnering die ik niet kon plaatsen. Een gevoel van onzekerheid, van niet helemaal gehecht zijn, overspoelde me vaak. Maar ik kwam te begrijpen dat thuis bij elke bocht aanwezig was, in mijn hart, in mijn ziel.

Er waren tijden dat ik niet wist wat ik echt wilde. Er waren momenten van twijfel en onzekerheid, momenten waarop ik mezelf in de spiegel keek en me afvroeg wie ik was. Maar gaandeweg heb ik mezelf leren accepteren. Ik heb berusting gevonden in wat ontbrak, in de leegte die ik voelde. Ik heb de kleine jongen die ik was, liefde en aandacht gegeven, hem verteld dat het goed was om te voelen wat hij voelde, om te zijn wie hij was.

Met elke slag van mijn hart, met elke ademhaling, draag ik de echo's van mijn verleden. Ze vormen een ritme, een melodie die vertelt van een reis die nog steeds wordt ondernomen. Mijn #wortels, hoewel verborgen onder lagen van tijd en ervaring, zijn voor altijd bij mij. Ze zijn een deel van wie ik ben, een deel van mijn verhaal.

Het is een delicate #balans, deze dualiteit van het verlangen naar wortels en het omarmen van een innerlijke realiteit. Maar ik heb ontdekt dat thuis niet alleen de plek is waar we vandaan komen. Thuis is ook het gevoel dat we in ons dragen, de liefde die we voor onszelf hebben, de #acceptatie van onze uniekheid. Thuis is een gevoel dat we worden, een gevoel dat we creëren.

Ik heb mijn reis naar onafhankelijkheid omarmd, maar niet zonder de kleine jongen die ik was te eren. Zijn dromen, zijn hoop, zijn angsten zijn allemaal deel van mijn reis. En hoewel ik mijn wortels eer en waardeer, begrijp ik ook dat ik meer ben dan alleen mijn verleden. Ik ben mijn heden, mijn toekomst, ik ben mijn eigen thuis.

Het is een voortdurend proces, deze reis van #zelfacceptatie. Maar met elke stap die ik zet, word ik meer mezelf. Met elke ademhaling die ik neem, word ik meer 'thuis'. En in die erkenning vind ik kracht, vind ik hoop. Want hoe ver ik ook mag zwerven, hoe ver ik ook mag gaan, ik draag 'thuis' met mij mee.

A desire for familiarity, a haunting scent,

But in my heart, I come to learn,

That home resides, at every turn.

For within my chest, beats a rhythm true,

A testament to my past, a journey to pursue,

No matter where I roam, or what I see,

I carry my roots, forever with me.

And so, I embrace, the duality,

Of longing for roots, and an internal reality,

For home is not just where we're from,

But a cherished feeling, we become.