De ontdekking van een Vergeten Passie: Het Verhaal van een Nieuwe Kunstenaar

Enkele maanden geleden begon ik aan een onverwachte reis. Het was een pad dat ik nooit gedacht had te bewandelen, een avontuur dat ik nooit had durven dromen. Het begon allemaal met een eenvoudige suggestie van een dierbare: "Je moet gaan schilderen." Ik lachte het weg, ervan overtuigd dat ik niet over die vaardigheid beschikte. Maar toch, ergens diep van binnen, was er iets dat riep, iets dat verlangde om erkend te worden.

Vroeger, in mijn kinderjaren, was ik goed in tekenen. Maar sinds de middelbare school had ik er niet meer naar omgekeken. De passie had zich diep in mij genesteld, vergeten en genegeerd. Maar nu, na al die jaren, ontwaakte het eindelijk uit zijn sluimering. Maar waarom nu? En waarom zo krachtig?

Schilderen is voor mij een uitlaatklep geworden, een manier om mijn emoties en gevoelens uit te drukken zonder woorden. Maar het is ook een delicate dans. Wanneer ik probeer te schilderen met logica, met een vooropgezet plan, stokt de stroom. Maar als ik mijn gevoel volg, als ik me overgeef aan de beweging van het penseel, dan ontstaat er iets prachtigs.

Het proces van schilderen heeft me geleerd anders te kijken naar de werkelijkheid. Het is niet alleen wat ik op het canvas zie, maar wat ik erin zie, wat het in mij oproept. Technisch gezien zie ik misschien alleen vegen verf, maar als ik een stap terug doe, opent zich een hele nieuwe wereld.

Ik schilder blijkbaar onbewust hoe ik me voel. Soms zijn mijn werken donker en somber, andere keren zijn ze gevuld met felle, uitbundige kleuren en stormachtige luchten. Ze zijn een directe weerspiegeling van mijn innerlijke landschap, een visuele interpretatie van mijn ziel.

En dan is er nog mijn fascinatie voor water. Meren, de zee, zelfs de dromen die ik heb zijn vaak doordrenkt met water. Als een Schorpioen - een echt waterdier - voel ik een sterke band met dit element. Water staat voor verandering, voor diepte, voor het onderbewuste. Het is een krachtige metafoor voor het leven zelf.

Op drukke dagen vind ik niets fijner dan mijn gedachten te laten afdrijven naar de zee, naar de rust en de kalmte die het biedt. Zoals alle rivieren uiteindelijk naar de zee stromen, zo stromen ook mijn gedachten, mijn dromen, mijn inspiratie. Ze vinden hun weg naar het canvas, waar ze tot leven komen in de vorm van schilderijen.

Dus, wat betekent dit allemaal? Voor mij betekent het dat ik een deel van mezelf heb herontdekt dat te lang vergeten is. Het betekent dat ik een nieuwe manier heb gevonden om mezelf uit te druk ken, om mijn emoties vorm te geven in kleur en vorm. Het betekent dat ik me meer verbonden voel met mezelf, met mijn eigen gevoelens en ervaringen, dan ooit tevoren.

Het betekent ook dat ik heb geleerd te vertrouwen op mijn intuïtie, om de controle los te laten en het proces te laten ontvouwen zoals het bedoeld is. Ik heb ontdekt dat mijn beste werk ontstaat als ik mezelf toesta om te voelen, om helemaal op te gaan in de beweging van het penseel en de kleuren die zich ontvouwen op het canvas.

Ik schilder niet alleen beelden, ik schilder mijn emoties, mijn dromen, mijn innerlijke wereld. Soms is dat een stormachtige hemel, soms een rustige zee, maar altijd is het een weerspiegeling van wat er in mij leeft.

En het water, oh het water... Het is een constante in mijn werk, een thema dat steeds weer terugkomt. Als een Schorpioen ben ik diep verbonden met dit element. Het water in mijn schilderijen staat voor mijn emoties, mijn onderbewuste, mijn dromen. Het is een symbool van mijn verlangen om te stromen, om te veranderen, om dieper in mezelf te duiken en mijn ware ik te ontdekken.

Op het einde van de dag, als ik terugkijk op mijn schilderijen, zie ik een verhaal dat zich ontvouwt. Het is mijn verhaal, verteld in kleur en vorm, in licht en schaduw. Het is een verhaal van ontdekking, van groei, van het omarmen van wie ik ben.

Schilderen heeft me doen realiseren dat ik meer ben dan ik dacht dat ik was. Het heeft me laten zien dat ik het vermogen heb om te creëren, om schoonheid te brengen in deze wereld op mijn eigen unieke manier. Het heeft me laten zien dat ik, net als het water, in staat ben om te veranderen, om te groeien, om steeds weer opnieuw te worden gevormd door mijn ervaringen.

Ik heb mezelf herontdekt. Ik heb geleerd om te vertrouwen op mijn eigen innerlijke stem. Ik heb mijn passie (her)ontdekt. En ik ben van plan om te blijven schilderen, om te blijven ontdekken, om te blijven groeien. Want dit is wie ik ben. Dit is mijn pad. En ik kan niet wachten om te zien waar het me naartoe leidt.