Road of seasons: zoektocht door de seizoenen van het leven.

Twee jaar geleden schreef ik 'Road Of Seasons'.

Het leven, in al zijn complexe en verrassende wendingen, wordt vaak vergeleken met een weg die oneindig doorgaat. Deze metafoor heb ik geprobeerd te vangen in mijn eigen geschreven liedtekst, die ons meeneemt op een reis door de seizoenen van het leven, in een ritme dat zowel natuurlijk als poëtisch is.

De tekst begint bij het begin van deze oneindige weg, "Langs de rij wilgen liep ik in de lente". Dit beeld is onmiddellijk levendig en vertegenwoordigt de jeugd, de lente van het leven, vol van ontluikende mogelijkheden. De geur en het zicht van de lente zijn symbolen van hoop en nieuw begin. Het is een tijd waarin we ons verweven voelen met de wereld om ons heen, als de wind en de ik-figuur die in de tekst verstrengeld raken.

Terwijl we verder gaan, "Wegen gaan eeuwig door, bij beken en dageraad", krijg je een gevoel van continuïteit en avontuur, een oproep om te blijven bewegen en te ontdekken.

De zon, die hoog boven de schaduwen uitrijst, symboliseert misschien de constante aanwezigheid van hoop en licht in ons leven, ongeacht de schaduwen die op onze weg kunnen vallen.

De zomer komt dan, met een wandeling in de eikenbossen, een tijd om tot rust te komen, om "mijn zorgen te laten rusten". Het is een tijd van volwassenheid en stabiliteit, waarin we ons comfortabel voelen in onze huid en in onze omgeving.

De herfst, vertegenwoordigd door "de stranden van goud", is misschien een tijd van reflectie, een moment om onze diepste verlangens te overdenken en om kleine vreugdevuren aan te steken in de schemering van ons leven.

De winter komt met een klim naar de dennen op de hoogvlakten, een tijd van introspectie en diepe #wijsheid, waarin we "zongen in de hemel en de jaren voorbijgingen". Het is een tijd waarin we het verstrijken van de tijd erkennen, en toch vragen of er "een grotere weg is om te volgen".

Deze liedtekst, met prachtige beelden en zijn diepe reflectie op de fasen van het leven, is een oproep om de reis te omarmen, om de seizoenen van het leven te accepteren zoals ze komen. Het is een erkenning dat "wegen eeuwig doorgaan", dat het leven voortdurend in beweging is, en dat we altijd vooruit kunnen kijken naar de weg die nog voor ons ligt, "waar bloemen oprijzen en wateren stromen".

Het leven is een reis, een oneindige weg, en dit lied herinnert ons eraan om elke stap te koesteren en elke fase van die reis te waarderen. Het is een lied van #hoop, van #acceptatie, en bovenal, van #leven.

Klik hier om het het lied 'Road Of Seasons' te beluisteren.

Songtekst 'Road Of Seasons'

A long the willow row I walked in the spring

to the sight and smell in the air I cling

And I said that was fine

The wind and I entwined

Roads go forever on

by streams and dawn

Above all the sun rides the shadows

Out from the door where it began

Now far ahead the road has gone

Where flowers rise

and waters run

In the oak woods beneath the sun I wandered in the summer

in light and the green leaves

And I thought that was best

to put down my worries to rest

But roads go forever on

by streams and dawn

Above all the sun rides the shadows

Out from the door where it began

Now far ahead the road has gone

Where flowers rise

and waters run

To the beaches of gold I came in Autumn

It was more than my desire

Lit a smal fire

To the pine trees upon the

highlands I climbed the winter

I sang in the sky and years went by

Now all those lands beneath the sun

the wind and whiteness of winter upon

I said that was good

Is there a larger way to follow I could

But roads go forever on

Now far ahead the road has gone